Wła
śnie przypadkiem wykopałem z YouTube film z 2009 roku z rozdania nagród, na którym przez kilka sekund objawia się Paweł. Wówczas dostaliśmy nagrodę za Mayday Mayday.
Ceremonia odbyła się w Orlando na Florydzie w trakcie 40 kongresu PMI North America.
Większość menadżerów podejmuje decyzje, rozważając różne warianty działania. Ocenia ich opłacalność z perspektywy finansowej lub porównując do alternatywnych sposobów wydania gotówki Czy lepiej wydać na nowa kampanię milion, czy pół miliona, a resztę przeznaczyć na prototyp nowego produktu? Czy nowy projekt przyniesie 120 000 zł. NPV w rok, czy więcej? Jaki będzie koszt ryzyka?
Jednak pomijają jeden coraz bardziej krytyczny czynnik.
Udostępniamy film z rozdania nagród w trakcie kongresu PMI North America.
Ze szczególną uwagą należy obejrzeć wyjątkowy i wzruszający moment w 33 minucie filmiku, bowiem wtedy okaże się, kto od początku stał za tym wszystkim 😀
Film został rzecz jasna opublikowany za zgodą i błogosławieństwem Project Management Institute.
Projekt można wykonać zgodnie z planem, albo zaplanować zgodnie z wykonaniem. Krzywa bólu ilustruje dwa scenariusze podejścia do realizacji projektu.
Pierwsze podejście, proponowane przez metodykę, zakłada, że najpierw planujemy, a później realizujemy. Drugie zaś zakłada, że robimy jak nam wyjdzie, a później staramy się wmówić otoczeniu, że tak właśnie miało być.
Planowanie projektu ma na celu jak najszybciej podnieść nasz poziom wiedzy o projekcie, aby szybciej podjąć racjonalne decyzje. A co się dzieje w przeciwnym wypadku?
Prowadzenie projektów w firmie o strukturze macierzy bywa dziwne. Zaryzykuję stwierdzenie, że w projektach często nie ma zespołów, ani kierowników projektów, wobec których można by użyć terminu „kierownik”. I nie jest to wina, ani jednych, ani drugich. To wina organizacji.
Poniżej proponuję nowe spojrzenie na projekty w takich organizacjach, które może objaśnić część frustracji, z którymi borykają się ludzie. Objaśnić, choć niekoniecznie niestety wyeliminować.
Zapisz się na nasz newsletter