Nowe wzory i terminy w metodzie wartości wypracowanej

Myśleliście, że metoda EVM jest złożona i pełna trudnych do spamiętaina wzorów i skrótów. Teraz będzie jest trudniej, bo pojawiają się nowe pojęcia. Jedną ze słabości metody wartości wypracowanej był fakt, że nie pozwalała na prognozowanie terminu końca projektu. Czasy trwania zadań nie są addytywne, czyli dwa zadania po 2 dni nie muszą trwać 4 dni, bo mogą być robione równolegle. To oznacza, że nie można użyć analogicznych wzorów, co w przypadku szacowania kosztów.

Metoda EVM zawiera kilkanaście skrótów i kolejnych kilkanaście wzorów, w których te skróty są użyte. Nie jest moim celem objaśniać podstawy EVM, jakbyście byli zainteresowani, to w internecie można znaleźć sporo źródeł. A i w mojej książce też pojawił się rozdział na temat tej metody (link do niej jest na końcu artykułu). Tutaj poruszymy tylko nowe wskaźniki, które prawdopodobnie mogą pojawić się na egzaminie PMP^®, bo nowy PMBOK^® Guide do nich nawiązuje.

AT (actual time) – czas od początku projektu do dzisiaj, a precyzyjniej do momentu, w którym analizujemy stan projektu. Ten wskaźnik jest analogią do wskaźnika AC. Tyle naprawdę minęło czasu od startu projektu. Liczy się go w dniach.

ES (earned schedule) – czas od startu projektu do momentu, w którym PV równa się aktualnemu EV. ES stanowi analogię dla EV, czyli mówi, ile czas powinno było upłynąć, aby wytworzyć aktualny zakres. Ten wskaźnik również liczy się w dniach.

Jeżeli AT jest większe od ES, to znaczy, że minęło więcej czasu już niż powinno było, czyli jesteśmy spóźnieni.

SAC (schedule at completion) to odpowiednik BAC, czyli pierwotnie planowany czas trwania projektu.

Przykładowo projekt zaczął się 1 marca. Miał się skończyć 20 kwietnia, czyli po 51 dniach, SAC = 51 dni. Aktualnie mam 25 marca. Zatem AT = 25 dni. Okazało się, że dowieźliśmy zakres o wartości 20 000 zł. (EV = 20 000), zaś zakres o takie wartości powinniśmy byli dostarczyć 20 marca. To oznacza, że ES = 20 dni. W ten sposób dochodzimy do analizy kondycji projektu.

TV (time variance) = ES – AT. TV to analogia do SV.

W naszym przykładzie TV = 20 dni – 25 dni = -5 dni, tj. mamy 5 dni opóźnienia.

TPI (time performance index) = ES / AT. TPI to odpowiednik SPI w klasycznej metodzie wartości wypracowanej.

W naszym przykładzie TPI = 20 / 25 = 0,8. O 20% wolniej produkujemy niż powinniśmy, biorąc pod uwagę harmonogram.

Dzięki temu rozszerzeniu do earned value możemy prognozować czas końca projektu.

TEAC (time estimate at completion) – moment, kiedy prawdopodobnie skończymy projekt, analogia dla EAC, nawet się podobnie nazywa.

TEAC = SAC – TV – orginalny czas trwania powiększony od aktualne opóźnienie. W tym wzorze zakładamy, że aktualne opóźnienie się nie powiększy ani nie zmniejszy.

W naszym przykładzie TEAC = 51 dni + 5 dni = 56 dni.

TEAC = SAC / TPI – orginalny czas trwania skorygowany o bieżącą prędkość prac. W tym wzorze zakładamy, że opóźnienie będzie się proporcjnalnie zwiększało wraz z upływem czasu.

W naszym przykładzie TEAC = 51 dni / 0,8 = 64 dni

TEAC = AT + (SAC – ES) / EAR – czas, który już upłynął powiększony o czas pozostały, ale skorygowany o wskaźnik EAR. EAR (expected accomplishment rate) to wskaźnik, który ma nam powiedzieć, z jaką prędkością będziemy dostarczali pozostały zakres.

W naszym przykładzie TEAC = 25 dni + (51 dni – 20 dni) / 0,8 = 64 dni. Przyjąłem dla uproszczenia, że wskaźnik EAR = TPI. Można go też wyliczać na piechotę innymi metodami.

Podsumowując, nowe wzory w metodzie EVM mogą okazać się dość użyteczne, szczególnie dla tych, dla których podawanie opóźnienia w walucie było nienaturalne. Jednak stanowią one dodatkową porcję wiedzy do zapamiętania na egzaminie, co już cieszy mniej, przynajmniej kandydatów do PMP^®.

Użyteczne linki do źródeł: