Castra Romana – scenariusz symulacja projektowa

Celem tego scenariusza jest praktyczne zademonstrowanie specyfiki pracy w ryzykownym i zmiennym projekcie oraz sposobu organizacji zespołu w warunkach dużej presji czasowej i niepewności środowiska pracy. Symulacja stosuje metodę „wrzucenia” uczestników na głęboką wodę, zachęcenia ich do poradzenia sobie samodzielnie z trudną sytuacją, a następnie omówienia w zależności od uzyskanych rezultatów.

Gra nie jest prosta, to oznacza, że wiele zespołów nie daje rady osiągnąć pełnego sukcesu z perspektywy samej rozgrywki. Jednak celowo tak ustawiono poprzeczkę, aby zwycięstwo było faktycznym osiągnięciem, a droga do jego dojścia – wyzwaniem dla uczestników.

Przygotowanie symulacji

Wydrukuj pliki zawierające planszę, karty stanowisk (A4), żetony oraz karty ataków. Karty przeciwdziałań i zdarzeń ułóż na osobnych kupkach. Planszę sklej w całość lub po prostu połóż na stole, żetony wytnij. Odłoż plik Excel z planami bazowymi, nie będzie tutaj potrzebny. Następnie włącz prezentację.

Karty ataków potasuj i ułóż na jedną kupkę napisami w dół, aby nie było ich widać. Karty zdarzeń dodatkowo posortuj według tury, w której powinny zostać przekazane.  Karty przeciwdziałań przekażesz zespołowi przed grą.

Połóż na stole żetony reprezentujące 35 legionistów. Pamiętaj, że niektóre żetony reprezentują jednego legionistę, inne dwóch, a inne pięciu. Jest to oznaczone rzymską cyfrą na żetonie. Możesz też użyć pionków lub małych klocków, jeżeli takie posiadasz, na oznaczenie legionistów. Będziesz w takiej sytuacji potrzebował około 60 klocków.

W osobnym miejscu rozłóż żetony reprezentujące pnie drewna. Możesz też użyć klocków na oznaczenie drewna, jęzeli takowe posiadasz. Przyda ci się wówczas około 80 klocków na oznaczenie drewna.

Jesteś gotowy do rozgrywki!

Przebieg tury

Gra składa się z 8 tur. Każda tura ma podobny przebieg:

1. Zespół ogłasza rozpoczęcie tury.
2. Karty ataków są przesuwane o jedno pole do przodu. Trener dokłada nowe ataki z kart ataków na pola „+2 tury” w sposób losowy.
3. Do obozu przynoszone jest drewno z lasu wydoyte w poprzedniej turze. Jest ono przekazywane do zespołów N, E, S, W.
4. Zespół rozdziela legionistów do poszczególnych zespołów z przeznaczeniem na obronę, pozyskanie drewna (w przypadku lasu) oraz budowę.
5. Legioniści przeznaczeni do obrony są przekazywani do zespołów N, E, S, W i alokowani na polach obrony.
6. Legioniści przeznaczeni do pracy w lesie są alokowani na polach alokacji zespołu las.
7. Trener przekazuje zdarzenia zespołom według scenariusza. Jeżeli zespół posiada przeciwdziałanie, musi je natychmiast pokazać. Jeżeli w tym momencie nie pokaże przeciwdziałania, uznaje się, że nie zostało ono użyte, nawet, jeżeli było w posiadaniu zespołu. Trener sprawdza zgodność przeciwdziałania ze zdarzeniem i w razie zgodności chowa zdarzenie bez wpływu na projekt.
8. Zespoły wykonują prace budowlane (według zaalokowanych ludzi), po zbudowaniu legioniści są odkładani. Ponadto las pozyskuje drewno, żetony drewna pojawią się w obozie w kolejnej turze. Wykonanie prac budowlanych polega na zamalowaniu flamastrem odpowiednich pól na planszy.
9. Ustalany jest wynik ataków na obóz i zdejmowane są zużyte karty ataków. Trener zabiera z gry pokonanych legionistów. Ataki zawsze rozlicza się w kolejności zespołów N, E, S, W. Pokonanych legionistów zdejmuje się z planszy dopiero po rozliczeniu wszystkich ataków w turze.
10. Z portu przybywają nowi legioniści, o ile port jest zbudowany. Liczba nowych legionistów wynika z wielkości portu (2 – mały, 6 – duży).
11. Zespół ogłasza koniec tury.

Zasady gry

Uczestnicy zostają podzieleni na 5 zespołów: las, N, E, S, W. W każdym zespole może być jeden lub dwóch ludzi, stąd liczba uczestników w grupie to od 5 do 10.

Każdy z zespołu powinien otrzymać swoje karty stanowiskowe. 40 legionistów startowych kładzie się na środku planszy.

Zanim gra się rozpocznie trener przedstawia zasady gry z użyciem prezentacji. Trwa to zwykle 20 minut.

Następnie grupa jest dzielona na zespoły Las, N, E, S, W i otrzymuje 20 minut na przygotowanie się i wejście w role. To jest ważny moment, bo właśnie wtedy grupa może ustalić zasady współpracy, co jest nadrzędnym celem symulacji Castra Romana. Równolegle grupa otrzymuje plik przeciwdziałań z prośbą o zakupienie tych, które mogą okazać się potrzebne. Za każde przeciwdziałanie płaci się legionistami, których trzeba odłożyć na bok.

Sama rozgrywka trwa 120 minut. Grupy jednak same decydują, ile zabierze im, która tura. Po tym czasie trener zatrzymuje grę.

Po rozgrywce dyskutowany jest wynik. Rezultaty grup można podsumować na bazie liczby legionistów, którzy pozostali na planszy oraz zakresu zbudowanego fortu, tj. ile pól budowy nie zostało wypełnionych.

W przypadku większej liczby grup na sali można stworzyć ranking. Wygrywa wówczas ta grupa, która zbuduje najwięcej fortu i ma najwięcej legionistów na koniec gry.