Jak już wspominano dokonano pomiaru za pomocą ankiet bezpośrednio przed warsztatem i bezpośrednio po nim. Ankiety dotyczyły oceny własnej roli i kompetencji w projektach oraz satysfakcji ze szkolenia. Badani mogli zadeklarować jedną z czterech ról odgrywanych w kontekście projektów: kierownik projektu, członek zespołu, inna (na ogóły byli to dyrektorzy i kierownicy, czyli w kontekście projektów menadżerowie zasobów), brak kontaktu z projektami. Inne zaobserwowane zmiany postaw w ciągu 1 dnia szkolenia:
- Największy wzrost kompetencji dotyczył członków zespołów i ludzi nie zaangażowanych w projekty. Najmniejszy – kierowników projektów i innych. Tłumaczyłbym to tym, że dysponują oni już dużymi kompetencjami i tego typu warsztat nie uczył ich niczego nowego, w przeciwieństwie do członków zespołów i pracowników nie związanych z projektami.
- Motywacja do zostania kierownikiem projektu nieznacznie wzrosła u osób nie mających kontaktu z projektami, natomiast co ciekawe spadła nieco u kierowników projektu. Spadek motywacji tłumaczyłbym tym, że taka osoba po szkoleniu wracała do szarej rzeczywistości wyposażona w doświadczenia i przeżycia, jak to jest pracować w sprawnie zarządzanym zespole, w którym wszyscy się dogadują.
- Nieznacznie wzrosło przekonanie u wszystkich, że sposób, w jaki zarządzany jest projekt, decyduje o jego sukcesie.
- U wszystkich poza kierownikami projektu wzrosła świadomość roli komunikacji w projekcie. U kierowników projektów już przed szkoleniem była duża.
- U osób pełniących inne funkcje w projektach znacznie wzrosło przekonanie, że zarządzanie projektem to nie jest tylko zbędna papierologia. U tych osób też nieznacznie wzrosło przekonanie, że na sukces projektu ma wpływ przede wszystkim zespół.
- U członków zespołów wzrosło nieco przekonanie, że zmiany w projektach pojawiają się naturalnie.
