PMBOK® Guide ma od teraz nieodłącznego towarzysza, Piętaszka z nieco przydługim imieniem Agile Practice Guide®. Jego wpływ na starszego brata jest niejasna i dla kandydatów na PMP® dość podejrzana. Bowiem, jak sam PMI® przyznaje, nie można wykluczyć, że na egzaminie PMP® pojawią się treści zaczerpnięte z innych pozycji książkowych. A ponadto pytania egzaminacyjne pisane są w osobnym procesie, więc kto wie, co tam woluntariusze natworzą. Tak to wygląd przynajmniej z perspektywy PMI®. Jeżeli nie wierzycie, to sami przeczytajcie. Jednocześnie źródłem wiedzy o zawartości egzaminu jest ten dokument. Nie znajdziemy w nim słów agile, scrum, czy tym podobne, choć to nie znaczy, że nie wystąpią na egzaminie. Bowiem ów dokument jest napisany dość ogólnym językiem.
Obecność zwinnego zarządzania projektami na PMP® ucieszy to zapewne rzesze kierowników projektów, nie mających wiele wspólnego z podejściem zwinnym. Mam tu na myśli takie branże, jak: produkcja, budownictwo, sektor publiczny, nauka, wiele projektów organizacyjnych.
APC ma stać się podstawą na egzaminie ACP®, czyli Agile Certified Practitioner®, bowiem jest wymieniony na liście referencyjnych książek. Ksiązka składa się z około 90 stron netto (choć sporo stron zadrukowanych jest tylko do połowy, co stanowi ułatwienie dla czytelników) i przybliża wszystkie popularne techniki oraz elementy filozofii zwinnej, pomijając jednocześnie aspekty inżynierii oprogramowania, które to są obecne na egzaminie PMI-ACP®. Kryterium doboru technik była ich popularność na świecie. Ważne, że Agile PG nie dotyczy wdrażania zwinnej filozofii na szczeblu organizacji, a jedynie w ramach zespołu projektowego, czyli skala mikro.
W treści zaczniemy od filozofii zwinnej, w tym omówienia manifestu agile. Szczególnie omówiono warunki stosowania podejścia zwinnego, kiedy to ma sens, a kiedy sensu ma mniej. Ciekawym rozróżnieniem jest podział na cykle życia projektu typu: predictive, incremental, iterative i agile (celowo pozostawiłem angielskie terminy z braku precyzyjnych odpowiedników polskich). Myślę, że z perspektywy egzaminu PMP® oraz ACP® należy bardzo uważać na pytania o te terminy. Predictive to podejście tradycyjne, typu raz planujemy, a potem dostarczamy zgodnie z planem. Iterative to podejście, w którym akceptujemy zmiany zakresu, rozbudowujemy prototyp kolejnymi iteracjami, ale dostarczamy dopiero gotowy produkt. Podejście incremental w przeciwieństwie do iterative zakłada regularne dostarczanie klientówi coraz bardziej wartościowego rozwiązania. Zaś agile zgodnie z literą książki nie jest dla mnie precyzyjne. Według autorów to podejście łączące cechy incremental oraz iterative, czyli zarówno dostarczamy regularnie klientowi, jak i na końcu. Tutaj znalazłem ładną ilustrację rozróżniającą te terminy, która może przybliżyć ich zrozumienie. Parafrazując, według Agile PG agile to różnorodne dostarczanie zakresu według bieżących potrzeb kllienta i dostawcą z dość żywiołowym podejście do standardów.
Termin, który warto wbić sobie do głowy, to lider wspierający (servant leader), dość szczegółowo opisany w tytułowej pozycji. Pod kątem egzaminów ważna jest czujność, czy w pytaniu chodzi o klasycznego kierownika, czy właśnie wspierającego, bo w wielu sytuacjach obie te role zachowałyby się w przeciwny sposób.
Osobny rozdział został poświęcony aspektom wdrażania zwinnej filozofii i wpływania na postawy oraz kompetencje pracowników. Przybliżono na kilku stronach spojrzenie na projekty zwinne z perspektywy biura projektów.
Wśród technik napotkać można: retrospektywy, backlog, standupy, spotkania review, sprint, increment, scrum i scrumban, z nazwy jeno wymieniono, TDD, spike i continuous integration, pair programming, refactoring, ponadto product owner, story pointy, burndown i burnup chart, tablica kanban, feature chart, cumulative flow diagram, crystal, fdd, dsdm, less, a nawet wartość wypracowaną dla agile.
Podsumowując, Agile Practice Guide syntetycznie zbiera sporo terminologii i filozofii ze świata agile. Wiele tematów porusza dość powierzchownie, więc należy go raczej traktować jako leksykon niż podręcznik. Mam wrażenie jednak, że podzieli los PMBOK® Guide i zacznie się rozrastać wraz z kolejnymi wersjami. Krytycznie zaś oceniam opisanie, czego na egzaminie mogą spodziewać się kandydaci na PMP® oraz PMI-ACP®. Gdybym sam dzisiaj podchodził do egzaminu, to pewnie bym zakładał, że na PMP® obie książki powinienem mieć opanowane. A skoro PMP® zawiera ACP®, to po co osobny egzamin ACP®?
Jeżeli interesuje Cię, jakie nowe treści znalazły się w PMBOK® Guide 6, to zapraszam do innego wpisu na blogu.
PMI, PMBOK, PMP, PMI-ACP, PgMP, PfMP are registered mark of the Project Management Institute, Inc.
